Op woensdag 27 november jl. verzorgde Sander Wassing een boeiende lezing over De aardse schatten van Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606-1669).
Bij het 350ste sterfjaar van Rembrandt Harmenszoon van Rijn wordt dit jaar overal stilgestaan.
Wie maakten Rembrandt van nabij mee? Hoe ongewoon was zijn levensloop? Tijdens deze lezing schetste Sander Wassing het decor van de Gouden Eeuw, waarin Rembrandt leefde. Hij stond stil bij belangrijke gebeurtenissen in Rembrandts leven en zoomde in op enkele van zijn bekendste meesterwerken.
Op 4 oktober 1669 stierf de meester na een veelbewogen leven van ruim 63 levensjaren. Zijn talent werd al tijdens zijn jeugd ‘ontdekt’ door de secretaris van de prins van Oranje, Constantijn Huygens (1596-1687). Hij schilderde in opdracht van vorsten en rijke regenten, vergaarde rijkdommen, maar stierf als een arm man, die niets naliet dan zijn schildersgereedschap en zijn kleren.
Soms is bekend welke technieken Rembrandt gebruikte, zoals het typische schilderen met de achterkant van zijn kwast. Anderzijds blijft dit genie eeuwen na zijn dood nog altijd een mysterie. Rembrandts licht-donker contrasten, ruwe schilderstijl en de expressie op de gezichten van de figuren maken zijn schilderijen tot een lust voor het oog. In een essay over zijn schildertechnieken wordt geschreven: ‘Een van de meest spectaculaire passages in het schilderij [de Joodse Bruid] is de mouw van de man waar de verf zich in klonters en schotsen uit het oppervlak verheft en het licht reflecteert. Hoe deze structuur bereikt is - kwaststreken zijn niet duidelijk te onderscheiden - blijft een raadsel.’
